من از عشـــــــــق سخن ها با او داشتم
داشتم بذر عشق را در دلش می کاشتم
دریغا عشق من را هوس پنداشته
جای مهر , بذر کینه در دل کاشته
نمیداندبرایم رنگ و ابرویش مهم نیست
نمی داند که آخر دلـــم دیوانه کیست
خدایا این دلم آشفته حال است
شاید عشــق بر این روال است
نمیدانم شاید حالا ارزش این است
سنگدلی با عشق همنشین است
نمیدانم چرا او بالا نشـین است؟!
مگر چند روز زنده بر زمین است؟
خدایا او نمی پرسد زخود,که آیا؟
آیا بیارزد دلی را بشکنیم ز دنیا؟
نظرات شما عزیزان:
